W sierpniu 1980 r. współorganizował strajki na Wydziale W-5 w ZNTK. Został powołany do komisji i postulatów i wniosków, której zadaniem było sformułowanie wniosków pod adresem dyrekcji Zakładów. We wrześniu 1980 r. wszedł w skład Komitetu Założycielskiego „Solidarności” przy ZNTK. W „Solidarności” pełnił m.in. funkcję przewodniczącego Komisji Wydziałowej W-33 (październik 1980 r. marzec 1981 r.) oraz wiceprzewodniczącego KZ (od lutego 1981 r.).
W styczniu 1981 r. uczestniczył w strajku w Ratuszu w Nowym Sączu i następnie w Domu Robotniczym ZNTK. W tym okresie angażował się w akcje plakatowe i kolportaż wydawnictw niezależnych, m.in. „Robotnika” i „Gońca Małopolskiego”.
Po wprowadzeniu stanu wojennego organizował akcję pomocy materialnej dla internowanym i represjonowanych oraz ich rodzin z Nowego Sącza. W 1982 współtworzył Duszpasterstwo Ludzi Pracy i współorganizował msze św. za Ojczyznę.
W latach 1982-1989 zaangażował się w działalność podziemnych struktur „Solidarności”, kolportując i drukując „Wiadomości Nowosądeckie i dystrybuując „Hutnika” i „Tygodnik Mazowsze” na terenie Nowego Sącza i Krynicy. Z tę działalność został aresztowany 6 marca 1984 r., a jego gospodarstwie przeprowadzano rewizje w poszukiwaniu zakazanych czasopism i sprzętu poligraficznego. Zwolniono go z aresztu 28 lipca 1984 r. na mocy amnestii.
W latach 1986-1987 uczestniczył w spotkaniach z liderami podziemnej „Solidarności”. W maju 1988 r. współinicjował strajki w pracy na terenie ZNTK. W 1989 r. został przewodniczącym Tymczasowej KZ „Solidarności” w ZNTK i uczestniczył aktywnie w kampanii wyborczej Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”, organizując spotkania i wiece oraz akcje plakatowania. Przewodniczył także Komisji Wyborczej w Chełmcu.
